பாட்டுக்கேட்டவுடன்.......

‘அன்பே கடவுள்’ வீடு, கிருஷ்ணன் வைத்த வீடு போல், தெருவில் ஒரு முக்கிய அடையாளம். கிருஷ்ணன் வைத்த வீட்டில் கிருஷ்ணன் சிலையை எல்லாம் எடுத்து விட்டார்கள்.பாத்திர வியாபாரம், நாயகம் செட்டியார் அந்த வீட்டை வாங்கிய போது எடுத்திருக்க வேண்டும்.அவர் ஒரு காங்கிரஸ் காரர். பித்தளை வில்லை லைசென்ஸ் கிடைத்ததற்காக அப்போதைய எம் எல்.ஏ ராஜாத்தி குஞ்சிதபாதம் அம்மையாருக்கும்,பிரமுகர்களுக்கும் சிலை இருந்த இடத்தில், அழகான பந்தல் போட்டு, விருந்து கொடுத்தார். நாங்கள் கொஞ்ச பேர் வீட்டு முன் போய், கிண்டலாக கோஷம் போட்டு ஓடினோம்.’’என்னதான் நடக்கும் நடக்கட்டுமே, இருட்டினில் நீதி மறையட்டுமே....’’மறு நாள் அப்பாவைத் தேடி, அவர் வழக்கமாக அந்நேரத்துக்கு இருக்கும், போத்தி ஓட்டலுக்குப் போன போது,நாயகம் செட்டியாரும்., அவர் கடையில் வேலை பார்க்கும் அன்பே கடவுள் வீட்டு சுப்பையாச் செட்டியாரும் அப்பாவுடன் இருந்தார்கள்.என்னைக் கண்டதும் இந்தா பாருங்க அண்ணாச்சி, ராத்திரி உங்க புள்ளையாண்டனும் வீட்டு முன்னால நின்னு எம்சியார் பாட்டு படிக்கான்.என்றார்.எனக்கு பகீரென்றது.சுப்பையா அண்ணாச்சி, சரி விடுங்க சின்னப் புள்ளைக செய்யறதையெல்லாம் போய் அவாள் கிட்ட சொல்லிக்கிட்டு.நான் வந்த விஷயத்தை சொல்லி விட்டு ஓடி வந்து விட்டேன்.
67- தேர்தலில் நாயகம் செட்டியார் தான் காங்கிரஸ் பூத் ஏஜெண்ட்.ஐந்து மணிக்கு ஓட்டுப் பதிவு முடியப் போற நேரத்துக்கு..நாலைந்து பேர் போய் ஒட்டுப் போட்டு விட்டு வந்தார்கள். அப்போது எங்களுக்கு 21 வயது ஆகவில்லை. மறுநாள் நாயகம் செட்டியார் அப்பாவிடம் சொன்னார், அதே போத்தி ஓட்டலில் வைத்து, அண்ணாச்சி இவன் பொறந்த அண்ணிக்கு, நீங்க லட்டு வாங்கிக் கொடுத்தது இன்னம் நெனவிருக்கு. இவன், சேதுப் பிள்ளை அண்ணாச்சி பையன் எல்லாரும் ஏம் முன்னாலயே ஓட்டுப் போட்டுட்டு போறாங்க, நான் உங்க முகத்தைப் பாக்கறதா, இல்லை கட்சியப் பாக்கறதா...என்று சொன்னார். நான் எங்க போட்டேன், இந்தா கையப் பாருங்க மை இருக்கா, என்றேன் கோபமாக. மையை, கொட்டைப் பாக்குச் சாற்றை வைத்து உடனேயே அழித்து விட்டோம்.எப்படியும் நாங்க தான் ஜெயிக்கப் போறோம், எதுக்கு கள்ள ஓட்டு போடணும் என்று சொன்னதும் அப்பா, கோபமாகப் பார்த்தார்.ஓட்டலில் நான் சொன்னதைக் கேட்டு நிறைய பேர் அதான, என்றார்கள். அப்பாவுக்கு சிரிப்பு வந்து விட்டது. அப்பா சுதந்திராக் கட்சி ஆதரவாளர், பாளை ஜவஹர் மைதானத்தில் நடந்த கூட்டத்திற்கு கூட்டிப் போயிருந்தார் .ராஜாஜி, மினுமசானி எல்லாம் பேசினார்கள்.எனக்கு அவ்வளவு நேரம் நிற்க முடியவில்லை.ஒரு எழவும் புரியவில்லை. மசானி இங்கிலீஷில் பேசினார்.நேருவை ஏசுகிறார் என்பது தெரிந்தது. அது மட்டும் எனக்கு பிடிக்கவில்லை.அது 62 தேர்தலுக்கு முன் என்று நினைவு.என் புழு புழுப்பு தாங்காமல் அப்பா பாதியிலெயே வந்து விட்டார்.
ஷாப் கடை சங்கரன் பிள்ளை அண்ணாச்சி, மீட்டிங் போய் வந்த மறு நாள் அப்பாவிடம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். ஒங்களுக்கு என்ன அரசியல் தெரியும். மசானியெல்லாம் கம்யூனிஸ்டா இருந்து ராஜாஜி பின்னால வந்துருக்காரு, ஜெயப்ரகாஷ் நாராயணன் வந்தா தெரியும் எல்லார் சேதியும். என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.
என்னடா இது ஆளாளுக்கு ஒன்னச் சொல்றாங்க.இந்தச் சங்கரன் பிள்ளை இதைச் சொல்லுதாரு, லாலாக் கடை சங்கரன் பிள்ளை, ஜீவானந்தம், தங்கமணீன்னு சொல்லுதாரு என்று குழப்பமாய் இருக்கும். அப்பா எதிர் வாதம் செய்து நான் பார்த்ததே இல்லை. சமயங்களில் லாலாக் கடைப் பக்கம் ராத்திரி நேரம் அப்பாவுடன் போவேன்.வாரும் பேரப் புள்ள, ஒங்க அப்பா, பேரன் எடுக்கற வயசுல ஒன்னையப் பெத்திருக்காரு, என்பார். அவர் கடையில் ஜனசக்தி, பேப்பர் வரும்.அல்வா தின்று விட்டு அதைக் கை துடைக்க ஒருவர் கிழித்த போது அவர் கடுமையாக கடிந்து கொண்டார்.அதே பேப்பர் டெயிலர் கைலாசம் கடையிலும் வரும்.டெயிலரிங்க் கடையில் ஸ்டாலின் படம் மாட்டியிருக்கும். அவர் தான் இது யாரு தெரியுமாடே, என்று ஒரு தரம் சொன்னார்.அப்பா டெயிலரிங் கடை வைத்திருந்த போது இவர்களெல்லாம் அங்கே வேலை பார்த்ததாகச் சொல்லுவார்கள்.இன்னொருவர் மோஹன் டெயிலரிங் ஹவுஸ் என்று வைத்திருந்தார்.அவர் கேரளாக்காரர், சரியான சிடுமூஞ்சி.அவர் கடையில் தான் அப்பா திருநெல்வேலி டெயிலரிங் ஹவுஸ் என்று வைத்திருந்தார்.
கைலாசம் சாதுவானவர்.சட்டை போட மாட்டார்.மேற்கே வீட்டிலிருந்து வரும் போது மட்டும் ஒரு ஜிப்பா போட்டிருப்பார். கடைக்கு வந்ததும் முதல் வேலை அதைக் கழற்றுவது தான். வீட்டுக்கு வந்திருந்து, பெரிய அக்கா கல்யாணத்திற்கு ஏகப்பட்ட துணி தைத்தார்.அப்போது தான் ஜிப்பா போட்ட படி தைத்தார். அதையும் ராத்திரியில் கழற்றி விடுவார்.வழக்கமாக சட்டைக்குத் துணி எடுத்தால், அதை வீட்டுக்கே கொண்டு வரமாட்டோம். அப்படியே கைலாசம் கடையில் கொடுத்து அளவும் கொடுத்து விட்டு வந்து விடுவோம். ஜனசக்தி வால் போஸ்டரை அப்படியே மடித்து நோட்டுப் போல்தைத்து வைத்திருப்பார். அதில்த் தான் அளவுகள் எழுதுவார்.62 தீபாவளி என்று நினைவு.ஒரு அழகான டிசைனில் சட்டைத் துணி எடுத்திருந்தேன்.அதன் டிசைன் மறந்து விட்டது.தைத்தாயிற்றா என்று தினமும் ஸ்கூல் விட்டு வரும் போது கேட்பேன்.அந்த துணி எப்படியெல்லாமோ நினைவுக்கு வந்து கொண்டிருந்தது.காட்டவாவது செய்யுங்கள் என்று கேட்டேன் ஒரு நாள், அப்போது அவர் மார்பில் ஒரு வேனல் கட்டி மாதிரி வந்திருந்தது, அவர் மறுத்ததும், கோபம் கோபமாய் வந்தது.உங்களுக்கு மட்டும் மூனு பால் இருக்கே என்று வேனல் கட்டியைக் காட்டி கிண்டல் செய்தேன்.
போடா சின்னப் பய மாதிரியா பேசுதே, போறையா ஒங்க அப்பாட்ட சொல்லவா, என்று பயங்கரமாகக் கோபம் வந்து விட்டது.காணாததற்கு கடையில் வேலை பார்க்கும் பெரிய(அ)ம்பி டேய் போடா என்றான். அவன் சொன்னது அதிகமாக இருந்தது.இரு இரு ராமையாப்பிள்ளை மாமாட்ட சொல்லுதேன் என்று கறுவி விட்டு வந்தேன்.அவனது அக்காவை மாமா வைப்பாட்டியாக வைத்திருந்தார்.அவர் சொல்லி, அப்பாதான் அம்பியைக் கடையில் சேர்த்து விட்டது. கல கலப் பாக இருந்த கடை அமைதியாகி விட்டது. இப்போது நினைத்தாலும் கூச்சமாய் இருக்கிறது.ராமையா மாமா எப்பவாவது காலையில் வீட்டுக்கு வருவார், அப்பாவிடம் பணம் வாங்கிப் போவார்.அவர் ஒரு பெரிய வீட்டு மருமகன், P.W.D யில் வேலை பார்த்தார்.அவர் வரும் போது பெரிய அம்பியாவது, அவன் தம்பி, சின்னம்பியாவது கூட வந்து வீட்டுக்கு வெளியே தெருவில் நிற்பான்.வீட்டுக்குள் வர மட்டான்.அப்பாவிடம் பணம் வாங்கி அவனிடம் கொடுத்த கையோடு மாமா சிகரெட் ஒன்றைப் பற்ற வைப்பது தவறாது.
அப்பாவே கடன் வாங்கித் தான் செலவழிக்கிறார். அவர் எப்படி மாமாவுக்கு கடன் தருகிறர் என்று தோன்றும்.ஆனால் ஒன்றாம் தேதி மாலையில் தவறாமல் போத்தி ஓட்டலில் வைத்து, மாமா பணத்தை திருப்பிக் கொடுத்துவிடுவார்.பெரியம்பியாவது, சின்னம்பியாவது அப்போது ஓட்டலில் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருப்பார்கள்.இல்லையென்றாலும் ராமையா மாமா கணக்கில் அவ்வப்போது சாப்பிடுவார்கள். ஆனால் ஸ்வீட் எல்லாம் கிடையாது. போத்தி ஒட்டலில் பச்சைக்கற்பூரம், தேன், ஆஜ்மீரிலிருந்து வரும் பன்னீர், குல்கந்து, ஓமவாட்டர்,குங்குமப்பூஎல்லாம் கிடைக்கும். ரொம்ப ஒரிஜினல் சரக்குகள்.இது தவிர வெட்டிவேர் சோப். மைசூர் சந்தன சோப், கேப்டன் சந்தனப் பவுடர், மரிக் கொழுந்து உட்பட பலவித சென்ட், எல்லாம் கிடைக்கும்.
எதாவது புதிய ரக செண்ட் வந்தால், அதை அப்பாவிடம் காண்பித்து லேசாகப் புறங்கையில் தடவி எப்படியிருக்கு சொல்லுஙக என்பார். ஒரு தடவை, நானும் கையை நீட்டிய போது போத்தி, ஏல இதெல்லாம் பொண்டாட்டீட்ட போகும் போது போடணுண்டா என்றார். நான் ஹி ஹி என்று சிரித்தேன்.பொட்டென்று பொடதியில் ஒரு அடி விழுந்தது. அப்பா.
ஒரு பொங்கலன்று காலையில், வேட்டைக்காரன் வந்த வருடம் என்று நினைவு, பச்சைக் கற்பூரம் வாங்கப் போனவன், பசியோ என்னவோ தெரியவில்லை, மயங்கி விழுந்து விட்டேன்.ராமையா மாமா தான் தண்ணீரச் சளப்பென்று தெளித்து, கால்களை மட்டும் உயரத்தூக்கி,மயக்கம் தெளிவித்தார்.ராத்திரி சரியாச் சாப்பிடலியோ கண்ணு என்று, ஒரு குல்கந்து வாங்கி ஊட்டுவது போல் சாப்பிடவைத்தார்.சிகரெட் வாசனையுடன்.
ஒரு கொலு சமயம். மாமாவின் அந்த வீட்டுப் பக்கமாக அப்பாவுடன் போய்க் கொண்டிருந்தேன்.அந்த மாமி, வாசலில் நின்று கவரக்குடித் தெரு பையன்கள் கலாட்டா செய்து கொண்டிருந்தவர்களை விரட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் வீட்டிலும் கொலு வைத்திருந்தது. சுண்டலுக்காக அந்தத் தெருப் பையன்கள் கலாட்டா செய்வது வழக்கம். எங்கள் தெரு கொலுவுக்குக் கூட வந்து கலாட்டா செய்வார்கள். எங்களைக் கண்டதும், மாமா வாங்கோளேன், இதுக உபத்திரவம் தாங்க முடியறதில்லை.. ரெண்டு பொம்மைய வச்சுருக்கேன். அதுக்கு இந்தா வரத்து வாரதுகள், என்றாள். உள்ளே போனோம்.சொன்னது போல் ஒரு அறைக்குள் இரண்டு அடுக்கு வைத்து நாலைந்து பொம்மைகள் இருந்தன.ஒரு காமாட்சி அம்மன், கரும்போடு இருந்தாள்.அப்பா ஒரு சேரிலும், நான் அருகில் தரையிலும் இருந்தேன்.அம்மா பூஜை அறையில் வச்சுருந்தா இதையெல்லாம். எனக்கு அதனாலதான் காமாட்சின்னு பேர் வச்சா, என்று சொல்லி சிரித்துக் கொண்டாள். மூக்குத்தி மின்னியது.ராமையா மாமா வந்தார்.வாசலில் நின்ற பையன்களை ஏசிய படியே வந்தார்.இதுக்குத்தான் சொல்றது கொலுவும் வேண்டாம் ஒரு மையிரும் வேண்டாண்ணு என்று சொல்லிக் கொண்டே நுழைந்தார்.
என்னைத்தான் முதலில் பார்த்தார்.இவன் எங்க இங்க வந்தான் என்றார். நீங்க அவாளப் பாக்கலியா, என்றாள். வாங்க வாங்க என்றார்.ஒரு பழ வாசனை வந்தது. மாமி, பட்டகசாலையிலேயே இருங்க என்றாள்.ஆமா இது வேற என்று அப்பாவைப் பார்த்து சிரித்தார். சரி ஒரு பாட்டுப் படி, அவனுக்கு என்னமாவது குடுத்தியா,என்றார். அவள் உள்ளே போய் ஒருதட்டில் மாதுளம் பழம் உரித்ததும், சுண்டலும் கொண்டு வந்தாள்.நான் மாதுளம் பழம் தின்றதேயில்லை.சாப்பிட்டேன், கடுக் கடுக் என்றிருந்தது.துப்பவும் முடியாமல் விழித்தேன். மாமா அதை வச்சுட்டு, சுண்டலைத் தின்னு என்றார். மாமி ஒரு தம்புராவை மீட்டிய படி பாட ஆரம்பித்தாள். ‘’சாந்தமும் லேகா சௌகியமும் லேது...‘இது எங்கள் வீட்டு கொலுவில் சிண்டாளு பாடுவது. லேக்கா என்றால் எங்கள் பாஷையில் அப்போது கிறுக்கு என்று அர்த்தம். எனக்கு சிரிப்பு வந்தது.ஆனால் சிண்டாளுவை விட நன்றாகப் பாடியது போலிருந்தது. யேடி, குலதெய்வம் பாட்டு படிடி, என்றார் மாமா.தாயே யசோதா உந்தன் ஆயர் குலத்துதித்த.. என்று பாடினாள்.அதே குரல் போலிருந்தது.. அப்புறம் பரிபூர்ன சதானந்த வாரியே பக்த ரட்சகனே.... என்று முனு முனுத்து விட்டு, ‘அருள் புரிவாய் கருணைக் கடலே ...என்று முதலிலிருந்து பாடினாள். அடி எல்லாம் மறந்துட்டு. பாட விட்டாத்தானே..வந்ததுமே...என்று எதையோ அரம்பித்தவள் நிறுத்திவிட்டாள்.
ஒரு நாள் அப்பா வீட்டு லெக்கைச் சொல்லி, அங்க போய் அவரு இருந்தா ரூவா கேட்டேன்னு வாங்கீட்டு வாறியா என்றார். அண்ணனை அனுப்ப இஷ்டமில்லை என்று நினைக்கிறேன். எனக்கு இலக்கே சொல்லவேண்டாம், வீடு நன்றாகவே தெரியும். போனேன். மாமி, மார்பு வரை ஒரு பாவாடை மட்டும் கட்டி இருந்தாள்.தலையில் நிறைய எண்ணெய் தேய்த்துக் கொண்டை போட்டிருந்தாள். தோளிலும் கழுத்திலும் எண்ணெய் வழிந்து கொண்டிருந்தது. எண்ணெய்க் குளியல் போலிருக்கிறது.சற்றெ பழுப்பான வெள்ளைப் பாவாடை, எண்ணெய் வழிந்து மார்பு தெரிந்து கொண்டிருந்தது, பாவாடை ஊடாக.காதில் மூக்கில் ஏதுமில்லை.அன்றிருந்த கனத்த சங்கிலிகளையும் காணும். பெரிய அம்பி தார்சாலில் உட்கார்ந்திருந்தான்.அவள் பையன், குச்சி ஐஸ் வாங்க துட்டுக் குடுடா என்று அம்பியை அடித்துக் கொண்டிருந்தான்.அவள் அடிபம்ப் அருகே குளிக்கத் தயாராய்.நான் மாமா எங்கே, அப்பா பணம் கேட்டார் என்றேன். இருடா கோந்தே, அவர் வர்ற நேரம் தான் என்றாள். அதற்குள் பெரிய அம்பி, இவனா குழந்தை என்றான். நான் முறைத்துக் கொண்டு வந்து விட்டேன்.அவள் கூப்பிடுறா அவனை என்பது கேட்டது.
அன்பேகடவுள் வீட்டு நடையில் யாரோ உட்கார்ந்திருந்தான். சரியான இருட்டு. சிகரெட் கனிந்து கொண்டிருந்தது.. தென்றல் வீசும் என்று ஒரு படம். கல்யாண் குமார் தேவிகா நடித்தது. செகண்ட் ஷோ பார்த்துவிட்டு, நானும் கனகுவும் வந்து கொண்டிருந்தோம்.படம் சுத்த மோசம் பாட்டு பிரமாதம். விஸ்வநாதன் ராம மூர்த்தி மியூசிக். பி.எஸ்,ரங்கா படம். டப்பிங் படம் போலிருந்தது.பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸ் பாடும், அழகான மலரே, அறிவான பொருளே, தெளிவான தெளிவே, செஞ்சாந்து மணமே.. என்ற பாட்டும், சுசீலாவின் பாட்டுகளும், ஜானகியின் சந்தனத்தில் நிறமெடுத்து..பாட்டும் காதில் ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது.சுசிலா பாடும் மீட்டாத வீணையிது வீசி வரும்தென்றல், வாடாத முல்லையிது பாடி வரும் தேனி.. பாட்டு ஒரு அற்புதம். சிலோன் ரேடியோவில் அடிக்கடிப் போடுவான்.இந்த வீட்டு நடையில் யார் இது இந்நேரம் உட்கார்ந்திருப்பது....என்று யோசிக்கும் போதே கனகு சத்தமாகக் கேட்டான், யாரு அது?.சிகரெட் நன்றாகக் கனிந்தது, ஒரு இழுப்பு இழுக்கிறான் போலும்.நான் தான் என்று பெரிய அம்பி பேரைச் சொன்னான்.
என்னவே இந்த நேரத்தில இங்க என்றான் கனகு. இப்போது அம்பி கைலாசம் கடையில் இல்லை.கடையில் நெடு நேரம் உட்கார்ந்து தைத்துக் கொண்டிருப்பான்.இல்லையென்றால்,பூட்டிய கடை வாசலில் உட்கார்ந்து யாருடனாவது பேசிக் கொண்டிருப்பான்.நான் அவனைக் கண்டாலே தள்ளிப் போய் விடுவேன், அவனும் பேச மாட்டான்.பின்னாளில் தனியே கடை வைத்து, பேண்ட் ஸ்பெஷலிஸ்ட் ஆக விளங்கினான். பொன்னாகுடியா மருகமகள் நங்கையாரை அநுபவ பாத்தியதை கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தான்.அப்புறம் மறு படி நொடித்து,ஒரு கடையில் வேலை பார்த்தான்.என் திருமண பேண்ட் சட்டையெல்லாம், அப்போது அவன் தான் தைத்தான்.
என்னவே இன்னமும் வீட்டுக்கு போகலியா என்றான் கனகு. ஒன்றும் பேசாமல் உட்கார்ந்திருந்தான். கனகுவுக்கும் அவனைப் பிடிக்காது.ஓஹோ ஒங்க அத்தான் வீட்ல இருப்பாரோ என்றான்.எனக்கு இது அதிகமோ என்றிருந்தது.அவன் பேச வாயெடுக்கும் முன், வீட்டில் விளக்கெரிந்தது. யாரோ அடிக்கிற சத்தமும், ஒரு பெண் ஐயய்யோ வச்சனே, வச்சனே. என்று அழுது கொண்டு வீட்டுக்குள்ளெயே ஓடும் சத்தமும் கேட்டது.நானும் கனகுவும் ஆடிப் போய் விட்டோம். அன்பேகடவுள் வீட்டு செட்டியாரா இப்படி என்று. ஆள் அமைதியாய் இருப்பாரே, குழந்தைகள் கிடையாதே தவிர எல்லரிடமும் பிரியமாய் இருப்பாரே, என்று எண்ணிக் கொண்டிருந்தோம். எலிப் பொறி வச்சா எப்படி மூதி ஏம் மேல வந்து விழும், நீ அடுக்களைக்குள்ள பூட்டிக்கிட்டு நிம்மதியா ஒறங்குதியோ, படுக்காளி மூதி என்று ஏச்சு வந்து கொண்டே இருந்தது.விசித்து விசித்து அழும் அழுகையும், சத்தம் மூச் என்று அடக்கும் அவர் குரலும் கேட்டது.அவர் பயில்வான் போஸில் போட்டோவெல்லாம் எடுத்து மாட்டியிருப்பார்.அந்தம்மாவை ஒரே ஒருதரம் பார்த்திருக்கிறேன்.கனகு நான் பார்த்ததே இல்லை என்றான்.அம்பி ஏயப்பா இன்னிக்குத் தான் ரெண்டு பேரும் இதை கேக்கேங்களா, அநேகமா தெனமும் இதான நடக்கு. என்றான்.சொல்லிக் கொண்டே எங்களுடன் நடந்தான்.
மூன்று பேரும் பேசவே இல்லை.கனகின் வீடுதான் முதலில் வரும். அவன் வீட்டுக்குப் போய் விட்டான்.நான் பேசாமல் வந்தேன், அம்பி பிரியும் இடம் வந்தது, வே, வரட்டுமா தம்பி என்று போனான்.
கொஞ்ச நாளில் மாமா திடீரென்று இறந்து போனார்.மாமி அப்பளம் இட்டு விற்கிறாள் போல. ஒரு நாள் வீட்டுக்கு கொண்டு வந்தாள்.அப்பா ஒரு கட்டு வாங்கி என்னிடம் கொடுத்து, உள்ளே கொண்டு அம்மாவிடம் கொடு என்றார். அவள் கழுத்தில் ஒன்றுமே இல்லை.மூக்கும் முழியும் மட்டுமிருந்தது.சேலை முந்தியில் தான் அப்பளக் கட்டுகளை வைத்திருந்தாள். அது சேலையை தளர்த்தி இருந்தது. பளீரென்ற மார்புப் பகுதி.மார்புகள் வெகுவாகத் தொய்ந்திருந்தன.
இன்னும் ஒரு கட்டு வாங்க்கிக்குமே, ஏதாவது குழந்தேள் இருந்தா சொல்லுமே பாட்டு சொல்லித் தரேன்.என் பையன எங்காவது வேலைக்கு செர்த்து விடுமே, என்று பேசிக் கொண்டிருந்தாள். நீராவது ஆத்துப் பக்கம் வாருமே, என்று மெதுவாகச் சொன்னாள்.அப்பா எதற்கும் பதிலெ சொல்லாமல் தன் ஈஸிச்சேரில் இருந்தார். போதும் வோய், இந்த சங்காத்தம்,ஒம்ம பையனண்ட அப்பளக் காசை மட்டும் கொடுத்து விடும். போனாள், ''பாட்டுக் கேட்டவுடன் ஓடி வந்தாயே, பாடி முடிக்கும் முன்னே பறந்து சென்றாயே''......சுசிலா,.... ரேடியோவில்..... தென்றல் வீசும்.